We zijn er weer, de 3^e klasse KNSB. Vorig seizoen werd geen enkele wedstrijd verloren, dit seizoen zal dat wel anders zijn. We mochten ons meteen gaan meten met de ratingfavorieten uit onze poule, DSC 2. We waren ook niet geheel compleet, waardoor invallers Merlijn en de Arno’s nodig waren. Gelukkig begint KNSB 2 pas de volgende ronde, dus was dat geen probleem.

Dan vraagt u zich meteen af, wat heeft die kauwgombal met schaken te maken. Net zoals een kauwgombal begon onze wedstrijd lekker en smaakvol. Na een uurtje keek ik even over de borden en het zag er goed uit. Ik durfde er al bijna een zachte “We gaan hier gewoon winnen” uit te persen. De eerste score kwam van Thom, hij speelde een prima partij. Leek vanuit de opening beter te staan, won ergens een pion maar bleek deze ook weer terug te moeten geven. Een gelijke stelling werd tot remise besloten.

De remiseregen ging wel even door. Arno Middelkoop was als invaller bezig met een theoretische opening waarvan ik de naam al weer vergeten ben. Arno gaf aan dat hij lang in de theorie zat en op een moment verrast werd door een afwijkende zet. Hij stond redelijk en kwam nooit in de problemen. De remise was een mooie beloning voor het 200 punten ratingverschil.

Volgende remise kwam van Stefan. Hij leek vanuit de opening wat gedrukter te staan, maar kon uiteindelijk de stukken goed afruilen. Volgens mij was er niet veel aan de hand en even later stonden er twee koningen in het midden van het bord.

Erik was een van de spelers die ik in de loop van de wedstrijd op een punt had gezet. Tegen zijn, op rating, sterkere tegenstander  kwam Erik prima uit de opening. Stond in het middenspel gelijk en kwam in het eindspel weer in een interessante stelling te staan. Met druk op de koningstelling gooide Erik een pion naar voren en bood remise aan. De tegenstander kon niet veel anders dan hem aan te nemen, want de aanval van Erik zag er kansrijk uit.

Nog een speler die ik liever had zien winnen was Wouter. Vanuit de gebruikelijke Wouter opening kwam hij actiever te staan en zorgde voor wat gevaren bij de tegenstander. Open torenlijnen leken Wouter de winst te gaan brengen, maar richting het eindspel werden stukken afgeruild en ging het plusje van Wouter in rook op. U raad het al, remise als resultaat.

Het ging in het begin zo lekker, maar bij de remises zaten toch wel potentiele 100% puntjes. Hadden we dan toch iets te lang op die kauwgombal zitten kauwen. Hij begon een beetje smaakloos te worden. Arno van der Lubben probeerde de hoop nog in leven te houden door in tijdnood een eindspel met een pion achterstand te kiepen. Uiteindelijk was de overmacht van 300 ratingpunten iets te veel en werd er geen foutje gemaakt aan de andere kant van het bord.

Dat was ineens een 2.5-3.5 achterstand. Het ging niet meer de juiste kant op. Zelf speelde ik een geweldige pot, vanuit de opening kwam mijn tegenstander onder grote druk en het was zoeken naar de knock-out stoot. Ik vond hem niet volledig, ruilde daarom af naar een in mijn ogen gewonnen eindspel wat een pion voorsprong opleverde. In een interessant eindspel hadden we beide vrijpionnen aan de tegengestelde kanten van het bord. Ik had het initiatief, maar sloot uiteindelijk m’n eigen koning af van mijn pionnen. Hierdoor moest ik mijn aanval staken en terug de verdediging in om niet zelf tegen een dame promotie aan te lopen. Remise voelde als een verlies.

Merlijn kon de 4-4 er nog uitslepen, maar moest dan voor een mega stunt zorgen. Hij zat tegen ongeveer een ratingverschil van 600 punten aan te kijken en ook de stelling op het bord gaf niet veel redenen tot positieve gedachten. Hij hield het nog lang vol en liet de 2300 speler er voor werken. Helaas was het resultaat geen beloning voor Merlijn.

De bel van de kauwgombal was geknapt. Het mocht helaas niet zo zijn, maar het was wel een leuke pot. Volgende keer weer beter, dan moeten we aan de bak uit en tegen Erasmus.