Het vlaggenschip van Botwinnik is de HSB competitie in de Hoofdklasse begonnen met een zure nederlaag tegen Schaakmat Westland (4,5-3,5) en een zakelijke (lees zuinige) overwinning op DD 2 op 9 oktober (4,5-3,5 in ons voordeel). De derde wedstrijd was vooraf bestempeld als een zware dobber tegen het sterke DD 1. DD 1 zou namelijk toch een stuk sterker zijn dan DD 2?!

Ja, maar DD 2 had toch ook al gewonnen van DD 1. Dat kwam door wat invallers, lege borden, misschien tactisch? Het was wat verdacht maar vertrouwen was er wel. De 8 Botwinnik spelers namen dan ook met veel vertrouwen plaats achter de borden in misschien wel de sterkste HSB opstelling.

Om te beginnen, invaller Guido. Sterkste opstelling? Zeker! Guido wist op bord 8 met de zwarte stukken al snel een betere stelling te bereiken tegen zijn tegenstander. Niet onbelangrijk, dezelfde tegenstander won vorige maand nog in de wedstrijd tegen Botwinnik. Hij had een reputatie opgebouwd want eerder wist hij Julian (de persoon die Guido verving) blijkbaar ook al te verslaan. Nou, Guido deed het beter en bood in een betere stelling met de zwarte stukken tegen een op papier sterkere tegenstander remise aan. Dit werd geaccepteerd en met een halfje kon Guido tevreden terugkijken. Al had hij zelf uiteraard door dat er meer in zat.

Daarna volgden de uitslagen snel. Ciro op bord 7 verloor helaas ergens gedurende het middenspel de controle. Een dubbel pion op de e-lijn leek nog niet verkeerd, maar een vrij pion voor de tegenstander op de d-lijn en stukken die compact en goed stonden waren net iets te veel van het goede.
Max wist daarentegen iets terug te doen op bord 1. Hij wist zijn tegenstander vanuit de opening op het verkeerde spoor te brengen en kon in zijn karakteristieke snelle speelstijl de tegenstander onder hoge druk zetten. De combinatie van een onprettige stelling en een goed getimede koningsaanval met druk van de klok gaf de doorslag. Een puntje door het vallen van de vlag in een toch wel overduidelijk gewonnen stelling.
Daarna volgde bord 2 en 3. Waar Arie goed uit de opening leek te komen en een comfortabele stelling had opgebouwd was dat plots verdwenen richting het eindspel. Dat werd vakkundig door zijn tegenstander uitgebuit en snel omgezet in een punt voor DD. Gelukkig was de tegenstander van John zo lief om dat te compenseren. John had een kwaliteit verloren in het middenspel door een goed getimede e5 van de tegenstander met de witte stukken. John had enige compensatie maar dat was plots een stuk meer toen hij een toren erbij kreeg. Het werd soepel uitgetikt door John waardoor de stand weer gelijk was, 2,5-2,5.

De laatste drie partijen werden uitgespeeld door Rogier op bord 4, Wouter op 5 en Arno op 6. Alle drie leken naar een comfortabele stelling te kijken maar waren daar op verschillende manier gekomen. Rogier was zoals altijd door de afgrond gekropen, en wist de winst te verzilveren op een niet helemaal nauwkeurige methode. Winnen is winnen, een punt is een punt. Voor Wouter was het de hele avond een prettige stelling maar was het voordeel nog niet zo heel groot. Uiteindelijk wist ook Wouter een manier te vinden om zijn tegenstander het bos in te sturen en een puntje te pakken. Arno op bord 6 was nog de persoon met de lekkerste stelling van de drie aan het eind. Een mooi centrum, afgestopt tegenspel van de tegenstander en veel dreigingen richting de witte koning. Uiteindelijk was dat voor Arno een koud kunstje en een mooi puntje. 5,5-2,5 als eindresultaat is dan de conclusie.

De echte conclusie is echter dat DD 1 zeker niet sterker is dan DD 2. De 11de van de 11de is dan toch een gekke dag. Laten we die gekkigheid voortaan maar in het Zuiden houden, al nemen we de punten graag mee naar Zoetermeer. Uit Den Haag of waar dan ook.