Op zaterdag 23 maart mocht K1 op bezoek in Delft bij DSC 2 voor de een-na-laatste KNSB ronde. Vorig jaar was dit de laatste wedstrijd van het seizoen. Ons vlaggenschip stond bovenaan en zou met een overwinning het kampioenschap binnenhalen in de derde klasse. Helaas hadden enkele, waaronder ondergetekende, een offday. Dat in combinatie met het plotseling versterkte DSC betekende een zure nederlaag. Niets werkt echter zo goed als een gevoel voor revanche voor ons eerste! Het feit dat DSC nu eens voor het kampioenschap speelde is dan natuurlijk koren op de molen.

Tijd dus om zo sterk mogelijk voor de dag te komen. Helaas kregen we al snel twee afmeldingen. Onze producer en streamer zat in IJsland een lekker toernooitje af te werken terwijl de Beer verhinderd was. Met Lourens als vaste invaller konden we een plekje opvangen. De tweede plek zou normaal opgevuld worden vanuit K2, echter hadden die hun eigen kampioenswedstrijd. Revanche is belangrijk maar we gaan geen eigen glazen ingooien (dat het uiteindelijk niet lukt is dan jammer maar verhaal voor ander verslag). Marc werd net zoals 2 jaar geleden in ronde 8 gevraagd en kon ook nu weer ervaring opdoen tussen de ouwe rotten in ons eerste. De opkomende talenten moeten natuurlijk hun kansen krijgen (wink wink Marc).

Dan de wedstrijd. Die ging goed van start met na een half uurtje toch al veel positieve blikken. Marc hield mooi stand, Rogier en Stefan zaten elkaar te kopiëren en kregen een goede opstelling vanuit de opening. Verder leek de rest redelijk op de hoogte van de theorie en zat alleen Arno af en toe in de denktank, niks nieuws dus tot Erik zijn tegenstander remise aanbood. Erik had met wit een prima stelling opgebouwd maar de tegenstander had wel 200 ratingpunten meer. Wetende dat dit een van hun sterkere spelers is speelde Erik de ‘teamgame’ en nam het aanbod aan. In de analyse waren we het erover eens dat wit de voorkeur geniet maar waren we nog lang niet overtuigd van groot voordeel.

Na Erik volgde Rogier. Die had zijn opening op het bord gekregen, tegenstander ging liggen als een lammetje en normaal zou ik zeggen dat Rogier aan het swingen was maar misschien was het dit keer meer brullen als een leeuw. Wat ging die hard als een mes door boter! Na een paar rake klappen konden de stukken in het doosje en mag Rogier zich ook virtueel weer een 2000 speler noemen. Weg omhoog ingezet!

Stefan, die tot zet 12 Rogier kon spiegelen, volgde lang het voorbeeld maar kon helaas niet zo hard brullen. Hij liet zich temmen en nam een halfje. Net zoals Lourens, die moest zijn energie bewaren voor de capriolen van de derde helft.

Max liet daarna zien hoe een tegenstander positioneel langzaam steeds dieper weggedrukt kan worden. Met een mooi centrum en wat slechte stukken voor de tegenstander was het een kwestie van ruilen tot het juiste eindspel ontstond. Daarin verloor de tegenstander snel een stuk en niet snel later, toen dat even bezonken was in tijdnood, ook de partij. Onderhand stond het 3,5-1,5 voor Botwinnik met nog drie borden te gaan. Hier zat wat moois in het vat!

Marc heeft de hele partij lopen vechten voor wat hij waard was. Helaas bleek dat de geofferde pionnen en spelen tegen een ijzersterk loperpaar net te veel was. Marc krijgt zijn kansen in K1, speelt goede partijen en zijn kans komt nog wel.

Yde en Arno bleven over. Yde had lang een mooie positionele partij gespeeld maar leek ergens in de tactische verwikkelingen de controle verloren te zijn. Er waren nog redelijke remise kansen. De hoop was echter vooral op Arno gericht! Die speelde een zeer interessante variant in de opening waar beide spelers veel tijd in konden stoppen. 2 pionnen offeren doe je niet elke dag en de compensatie moest maar gevonden worden. Met zeer nauwkeurig spel kreeg Arno die compensatie in de vorm van een kwaliteit en later nog een stuk. Het eindspel dat resteerde waarbij de tegenstander een zooitje pionnen had voor een toren was gewonnen maar vereiste enige nauwkeurigheid (in tijdnood). Ondertussen werd duidelijk dat Yde het niet ging bolwerken en helaas zou verliezen. De volle druk dus bij Arno.

Arno speelde zet na zet op increment, liet de klok naar mening van zijn teamgenoten veel te vaak onder de 5 seconden komen. Arno had echter een plan gevonden, heeft dat elke zet meermaals gecontroleerd, nam zijn bedenktijd hiervoor en wist gedecideerd de tegenstander naar een 0 te schuiven. Arno zorgde dus niet voor 1 matchpunt maar 2!

Zoals aangegeven, revanche smaakt goed! Arno, Rogier, Max en Stefan verloren vorig jaar van DSC in de kampioenswedstrijd. Nu scoren ze samen 3,5 punt. Uiteraard werd dat goed gevierd met een lekker etentje.

Voor ons is het een mooie uitslag. Handhaving is nu bijna een feit en 4-4 in de laatste ronde tegen Voorschoten is sowieso voldoende. DSC heeft het kampioenschap niet meer in eigen hand en moet opeens hopen op een misstap van Rijswijk. Op naar 20 april, we zullen er klaar voor zijn.

Uitslag DSC 2-Botwinnik 1